آرت دی مورانو | Arte Di Murano
لوستر مورانو و به طور کلی تشکیلات آرت دی مورانو توسط کار آفرین جوانی به نام آلفونسو مورگیلو، در سال ۱۹۸۶ تاسیس شد و از آن زمان تا به امروز ریاست این شرکت معظم همچنان بر عهده خود وی می‌باشد.
در طی این سال‌ها، به مدد توسعه‌ی تکنولوژی شیشه‌گری و به واسطه‌ی فرهنگ صحیح کسب و کار، که مبتنی بر جلب سلیقه مشتریان پایه‌گذاری شده، این برند اعتبار و منزلت در خور توجهی را از آن خود گردانیده است. آرت دی مورانو طیفی متنوع از محصولات دست‌ساز و متمایز از جمله: کالاهای تجملی، جواهرآلات بدلی، سیستم‌های روشنایی، آینه‌ها و غیره را عرضه می‌نماید.
دستیابی به بازارهای جدید و جذب سفارشات متعدد بی شک ثمره‌ی حضور دائمی برند آرت دی مورانو در نمایشگاه‌های بین المللی و تدبیر در ایجاد شبکه‌ی گسترده و موثر تجاری می‌باشد.
امکانات ساخت اجزای شیشه در جزیره مورانو مستقر است در حالی که قطعات فلزی در نزدیکی ناپل تولید می‌شوند. هر ساله رنگ‌ها و شکل‌های جدید محصولات به مجموعه‌ی باشکوه برند آرت دی مورانو افزوده می‌شوند. کلیه محصولات مطابق سفارش مشتریان تهیه می‌شوند و امکان اعمال همه گونه تغییر در طرح‌های ارائه شده در کاتالوگ محصولات بر اساس نیاز خریدار از ویژگی‌های آرت دی مورانو محسوب می‌گردد. نخستین اسناد مبنی بر وجود کوره‌های شیشه در شهر ونیز به ۹۸۲ پس از میلاد مسیح، یعنی بیش از ۱۰۰۰ سال قبل باز می‌گردد.
لیکن به علت ریسک بالای آتش‌سوزی که طی عمل آوری شیشه احتمال وقوع آن می‌رفت، بعدها کوره‌های ونیزی به جزیره‌ی مورانو منتقل شدند. در واقع سال ۱۲۹۱ میلادی، مصادف با شکل گیری جمهوری ونیز، به علت هراس از آتش که می‌توانست ساختمان‌های شهر، که عمدتا از چوب ساخته شده بودند را به کلی منهدم نماید، شهر مورانو به عنوان جایگزین ونیز به مرکز تولید شیشه انتخاب شد.
آنگاه انتقال تمامی کارگاه‌های شیشه سازان به این جزیره میسر گردید و شیشه سازان به زودی تبدیل به شهروندان برجسه‌ی جزیره‌ی مورانو شدند. لیکن مجوز ترک جمهوری ونیز را نداشتند، و طبعا هنر آنها نیز به نقاط دیگر انتشار پیدا نمی‌کرد. این شیشه‌گران با موفقیت توانستند انحصار تولید شیشه‌ی با کیفیت را در طول قرن‌ها برای خود حفظ نمایند و با نوآوری پیوسته از طریق توسعه و بهبود تکنولوژی‌هایی نظیر شیشه کریستال، شیشه لعاب داده شده، با رشته‌های طلا، شیشه چند رنگ و شیشه بارفتن جایگاهی استثنایی در صنعت شیشه‌گری کسب نمایند.
کارکرد شیشه در لوستر آرت دی مورانو
فرآوری شیشه‌ی ونیزی از اوایل قرن ۱۳ میلادی دایر گردید و به مدد مهارت شیشه‌گران در ساخت کارهای هنری اصیل و شگفت انگیز، به سرعت به عنوان زیباترین و خالص‌ترین شیشه در جهان شناخته شد. استادی شیشه‌گران مورانو با بهره‌گیری از تعداد محدودی ابزار آهنی جلوه گرد شده لیکن همان شیشه رکن اصلی توفیق آنان به شمار می‌رود. شیشه‌گر در زمان قرار داشتن شیشه خارج از آتش، مجال خلق لایه‌های بی بدیل، افزودن رنگ و عناصر گوناگون را دارد تا به شیشه شکل‌های با شکوه و زیبا ببخشید.
چلچراغ‌های مورانو به این دلیل که از کریستال سودا ساخته می‌شوند با چلچراغ‌هایی مانند چلچراغ‌های بوهماین که از کریستال لآید تولید می‌شود متفاوت می‌باشند. جنس شیشه‌ی به کار رفته در چلچراغ مورانو امکان ایجاد شکل‌های دلپذیر گل و برگ را برای شیشه‌گر میسر می‌سازد.
خاستگاه چلچراغ
ریشه واژه chandelier یا چلچراغ در فرهنگ واژگان لاتین candela به معنای شمع می‌باشد.
از این لغت، واژه‌ی chandelier فرانسه استخراج شده که بعدها یعنی در قرن ۱۴، در زبان اسپانیایی به صورت chandelier ظاهر گردید.
اولین نمونه چلچراغ‌های شمعی طی قرون وسطا عرضه شدند و کاربری بیشتر آن در کلیساها بود. چلچراغ‌ها متشکل از یک صلیب چوبی بودند که شمع‌ها در بخش فوقانی آن تعبیه گردیده و با آویز شدن توسط ریسمان یا زنجیری از سقف در ارتفاع مناسب و همچنین در دسترس جهت تعویض شمع‌ها قرار می‌گرفتند.
بعدها، شکل های نوین‌تر چلچراغ‌ها از ترکیب چوب یا فلز رواج پیدا کردند، از جمله شکل کلاسیک ستونی، با یک پایه‌ی مرکزی و شاخه‌های بلند با آویزهای قطره‌ای و مارپیچ‌های تراش دار، یا طرح‌های پیچیده‌تر حلقوی و تاج مانند، که دکوراسیون محبوب برای قصرها معروف و منازل ثروتمندان بودند. البته هزینه‌های گزاف روشنایی، چلچراغ‌ها را به سمبل تجمل و موقعیت اجتماعی تبدیل کرد. با آغاز قرن ۱۷ میلادی، به دلیل انکسار بهتر نور در اطراف استفاده از شیشه برای لوسترها شروع شد.
چلچراغ‌های شیشه‌ای لوستر آرت دی مورانو
قدمت نخستین لوستر شیشه‌ای آرت دی مورانو که توسط شیشه‌گران ونیزی ساخته شد؛ به حدود ۱۷۰۰ میلادی می‌رسد. از اوایل قرن ۱۳ میلادی شیشه‌ی ونیز زیباترین و خالص‌ترین شیشه‌ی دنیا به شمار می‌رود و از آن زمان شیشه‌گران زیباترین کارهای هنری را با استفاده از همین شیشه‌های منحصر به فرد ارائه می‌نمودند.
پس از لوسترها و چلچراغ‌های آهنی، چوبی و سپری شدن عهد لوسترهای برنجی، صنعتگران آرت دی مورانو با بهره‌گیری از شیشه توانستند در اندک زمانی کاربری چلچراغ‌ها را به ابعاد تازه‌ای برساند.
در واقع مصادف با قرن ۱۸ میلادی، شیشه‌ی آرت دی مورانو انرژی تازه‌ای گرفت تا با سازندگان رقیب، همچون کریستال Bohemina که روز به روز بازار گسترده‌تری پیدا می‌کند، به رقابت جدی بپردازد. هر دو شیشه‌گران بوهیا و ونیز در ساخت لوستر و چلچراغ مهارت قابل توجهی داشتند. سبک بوهمیا توفیق شایانی در سراسر اروپا و در برخی نواحی ایتالیا کسب نموده بود. شاخص ترین ویژگی آن برخورداری از انکسار نود بود که حاصل از آویزهای متعدد و برش زیبای منشورهای کریستال بود. شاید هنر لوسترسازان بوهمیا بر انگیزش صنعتگران مورانو بی تاثیر نبوده باشد. ابتدایی‌ترین نمونه‌های چلچراغ‌های شیشه‌ای آرت دی مورانو به صورت سفارشی برای فردیک چهارم پادشاه دانمارک ساخته شد که هنوز در قصر وی قرار دارد. پادشاه در سال ۱۷۹۰ میلادی در سفری به مورانو آن را خریداری نمود که البته تا سال ۱۷۱۸ به همراه چند کار شیشه‌ای دیگر در انبار قصر باقی ماندند.
نکته‌ی جالب توجه اینکه چون شیشه‌ی مورانو برای تراش دادن مانند کریستال مناسب نبود، شیشه‌گران ونیزی بیشتر بر نوآوری‌های مخصوص به خودشان تکیه می‌نمودند. طراحی خاص لوسترهای مورانو شامل نقوش پیچده از برگ، گل، میوه با شیشه‌های مملو از رنگ بود. رکن اصلی کار صنعتگران مورانو، یعنی شیشه‌ی soda، به بهره‌مندی از روشنایی فوق العاده مشهور بود به طوری که با تمامی انواع مختلف شیشه که در آن مقطع زمانی در دنیا تولید می‌گردید با تباین کامل قرار داشت و شیشه‌گر با مهارتی افسانه‌ای و صبوری فراوان یک لوستر را شکل می‌داد. نکته قابل ذکر اینکه، می‌توان پس از حرارت دادن شیشه soda مدت طولانی‌تری روی آن کار کرد و ظمن سبکی، چون حاوی مقادیری از آهک می‌باشد پس این شیشه شفافیت بیشتری را دارا است.
اوج خلاقیت صنعتگران مورانو در ساخت، چلچراغ مسحور کننده‌ای به نام ciocca (دسته گل)، جهت دکوراسیون‌های ممتاز جلوه‌گر شد. یکی از معمول‌ترین استفاده‌های چلچراغ‌های عظیم مورانو در روشنایی داخل سالن‌های تأتر و اتاق‌های ویژه در قصرها بود. از مشهورترین سازندگان این چلچراغ‌ها می‌توان Guiseppe Briati اشاره نمود. چلچراغ‌های Guiseppe Briati و Rezzonico این فرد یک شیشه‌گر بلند آوزه‌ی ونیزی بود که تمرکز کاریش بر خلق لوسترهای قرار داشت که امروز به عنوان چلچراغ‌های ویژه‌ی آرت دی مورانو می‌شناسند، چلچراغ‌هایی با شاخه‌های چندگانه تزئین شده با نیم پیچ‌های متوالی، گل‌ها، و برگ‌ها با نام ciocche وی در سال ۱۶۸۶ در جزیره‌ی مورانو در خانواده‌ای شیشه‌گر زاده شد.
وی در جوانی شانس کار کردن در یک کارخانه‌ی شیشه در منطقه‌ی بوهمیا را تجربه نمود. در بوهمیا Guiseppe Briati رازهای کار با کریستال را فرا گرفته بود. بی تردید این صنعتگر خوش ذوق در تجدید حیات صنعت شیشه‌ی ونیز نقش به سزایی را ایفا نمود چرا که پس از طی دورانی از موفقیت این صنعت در مورانو به شدت رو به اضمحلال می‌رفت. به وضوح Guiseppe Briati با همکارانش در تضاد بود، لیکن او در راستای رقابت بدون اینکه روند ساخت شیشه‌ی مورانو به تقلید کشانیده شود، توانست تا شیشه‌ای با ترکیب شیمیایی مشابه با شیشه‌ی بوهمیا ارائه نماید.
ثمره خلاقیت او محصولی بود که امروز چلچراغ Rezzonico نامیده می‌شود، که معرف لوستر کلاسیک آرت دی مورانو به شمار می‌رود.
این لوستر توسط Briati برای خانواده‌ی اریستوکرات ونیزی Rezzonico ساخته شد و در قصر آنها آویخته گردید.
در حال حاضر، قصر مذکور بدل به موزه‌ای به همین نام در شهر ونیز گشته است. این نوع لوستر به طور کامل دست‌ساز بوده و به سبب داشتن شاخه‌های بسیار و متشکل از قطعات به غایت کوچک و ظریف ضروری است تا استادانه در محل خود نصب گردد.
نورافشانی چلچراغ آرت دی مورانو
چلچراغ‌ها قرن‌ها با شمع‌هایی روشن می‌شدند که لازم بود به دلیل مخاطره‌ی آتش‌سوزی به دقت و زحمت از آنها مراقبت به عمل آید. از قرن ۱۹ میلادی، چراغ گاز منبعی برای نورافشانی شد که به سرعت جای شمع چلچراغ‌ها را گرفت.
با رواج استفاده از گاز، در اواسط این قرن بسیاری از چلچراغ‌های شمع سوز نیز تبدیل به گاز سوز گردیدند. آنگاه در دهه‌ی ۱۸۹۰، امکان بهره‌گیری از الکتریسیته برای روشن نمودن انواع لوسترها فراهم شد.
البته لوسترهای عتیقه، همگام با این تحولات، تغییر داده نشدند و چه بسا امروز به عنوان تزئینات مجلل در سالن‌های بزرگ در قالب بخشی از طراحی داخلی تعبیه‌ی گردند.
چلچراغ‌ها همواره مظهر تجمل شمرده می‌شده‌اند پس بیش از جنبه‌ی کاربردی به جنبه‌های زیبایی‌شناسی و شکوه آنها توجه شده است. نیت خریداران این کالای لوکس نیز بیش از کسب روشنایی، خاطر نشان کردن ثروت و اشرافیت طبقه‌شان بوده است
چلچراغ‌های شیشه‌ای آرت دی مورانو در روزگار کنونی
پس از توفیق گسترده صنعتگران مورانو در قرن ۱۸ میلادی، اشغال این منطقه توسط ناپلئون بناپارت در سال ۱۷۹۷، به ناگه تولید شیشه در مورانو رو به افول گذارد. بسیاری از کوره‌های شیشه تعطیل شدند و فرآیند تولید لوسترهای شیشه‌ی مورانو متوقف گردید.
اواسط قرن ۱۹ میلادی بار دیگر تولید شیشه در مورانو احیا و تولید چلچراغ‌ها از سر گرفته شد. چلچراغ‌های آرت دی مورانو تاریخچه‌ی منحصر به خود دارند و امروز نیز ساخت آنها در ونیز ادامه دارد؛ توفیقات پی در پی آنها را بدل به یکی ارزشمندترین محصولات در حوزه‌ی لوستر سازی نموده است. امروز محصولات مورانو به طور گسترده‌ای به عنوان شکیل‌ترین و زینتی‌ترین انواع چلچراغ‌ها در سراسر دنیا ستایش می‌شوند.
واژه‌نامه
شاخه‌ها
شاخه‌ها آن بخشی از چلچراغ هستند که به صورت کاملاً باز، از نگه‌دارنده‌ی مرکزی به سمت خارح امتداد می‌یابد و از آنجائیکه شمع‌ها یا حباب‌ها بر ناحیه‌ی انتهایی هر شاخه سوار می‌شوند، بنابراین حامل‌های اصلی نور چلچراغ طراحی شده است.
به لحاظ شکل و ترکیب‌بندی، شاخه‌ها ممکن است چند گانه ازجنس شیشه یا فلز باشند که در نقاط خاصی به هم اتصال پیدا می‌کنند و یا به صورت منفرد و فارغ از هر گونه ضمائم در جای خود مستقر می‌گردند
سکوی شاخه‌ها
صفحه‌های از جنس چوب یا فلز می‌باشند که روی نگه‌دارنده‌ی مرکزی و به سمت هر شیار اتصال شاخه نصب شده‌اند.
سینی زیر شمع
به تعداد شاخه‌های هر چلچراغ یک سینی درست زیر شمع‌ها در انتهای شاخه تعبیه شده، که اصولا به منظور جلوگیری از چکیدن شمع از چلچراغ طراحی شده است.
قاعده
قاعده‌ی هر چلچراغ با شکل‌هایی از شیشه تزئین و طوری تدارک دیده شده که نگه‌دارنده‌ی مرکزی به آن منتهی گردد.
برای آشنایی بیشتر با دیگر برندهای پارس نوران شرق اینجا کلیک کنید.
بازدید از سایت آرت دی مورانو
